6. "Wszystko okey?"

NIKOLA
Musiałam iść z tym debilem po żarcie. Pociesza mnie fakt, że tam są noże. Nigdy nie miałam ochoty kogoś zabić, ale Alan jest wyjątkiem.
- Widzę, że Kuba cię polubił.- zaczął.
- No. Przeszkadza ci to?- złapałam się pod boki.
- Nnie?- zaprzeczył głupio.
- Jasne... Jesteś zazdrosny! Haha! Masz dziewczynę, a jesteś zazdrosny. Jaki debil.- śmiałam się jak głupia, a on podszedł i pocałował mnie (?!). Co to być?! Nie wiem czemu odwzajemniłam to. Położył mi dłonie na pośladkach, a ja momentalnie się przebudziłam i oderwałam się od niego.
- Przepraszam. Poniosło mnie. Zapomnijmy o tym. To nic nie znaczy.- powiedział zagaszony drapiąc się po karku.
- Nie ważne. To się nie wydarzyło.- wzięłam żelki i poszłam do salonu.- Macie.- rzuciłam nimi o stolik i usiałam na swoje miejsce. Tamta dwójka spojrzała na mnie, a ja jedynie się uśmiechnęłam. Po chwili przyszedł kasanowa. Siedziałam twardo oglądając horror. Kiedy były jakieś straszne sceny piszczałam albo zakrywałam twarz.
- Jak się boisz to możesz się przytulić.
- Zapomnij idioto.

Kiedy film się skończył chłopacy chcieli grać w butelkę. Kamila została z nimi, a ja poszłam do niej do pokoju pod pretekstem złego samopoczucia. Przebrałam się w to, co mi dała i wyszłam na balkon, który był na korytarzu. Było parno, świerszcze cicho cykały, a ja wspomniałam wszystko...
- Wiesz, że jesteś cudowna?- zapytał patrząc mi głęboko w oczy.
- Nie.- uśmiechnęłam się szeroko. Mateusz posadził mnie na swoich kolanach i zaczął namiętnie całować. Jego ręce błądziły po moim ciele, a ja przegrywałam walkę z własnym umysłem. Chciałam przerwać, ale nie umiałam.
- Przestań.- powiedziałam kiedy jego dłonie były przy zapięciu mojego stanika.
- Ale o co ci chodzi?
- Nie chcę tego robić.- wstałam z jego kolan.
- Przecież jesteśmy ze sobą długo.
- No i co z tego? Nie jestem gotowa.- mruknęłam.
- Ta... Z Emilą nawet nie musiałem być żeby mi dała.
- Co?! Zdradzałeś mnie z nią?!- wydarłam się.
- Tak. Przynajmniej ona nie zgrywała cnotki.- uśmiechnął się ze satysfakcją. Ja jedynie zabrałam swoje rzeczy i wyszłam...

- Wszystko okey?- przerwał mi Alan.
- Tak.- skłamałam.
- Chciałem pom...
- Nie potrzebuje pomocy okey? Mam dość chłopaków.- wstałam i poszłam do pokoju Kamili. Położyłam się i od razu zaczęłam płakać. Tak trudno zapomnieć o tym co się wydarzyło w Warszawie. Chciałabym się komuś wyżalić, ale nie chcę współczucia. Niestety Alan musi wtrącić swoje pięć gorszy i poszedł za mną. Usiadł obok mnie i położył dłoń na moich plecach.
- Wiem, że nie jestem dobrą osobą do zwierzeń, ale... ale jakbyś chciała pogadać to zapraszam do mnie.- nie powiedziałam nic. Chłopak zauważył, że nie chcę z nim gadać i wyszedł.

ALAN
Nie wiem czy to dlatego, że mnie nie lubi czy też z powodu braku zaufania. Szkoda mi jej no, ale skoro nie chce mi powiedzieć to trudno.
- Co z nią?- zapytała Kamila.
- Położyła się.
- Daj jej pobyć samej.- powiedział Łukasz kiedy tylko Kama poderwała się żeby iść do Niki.
- No okey.- nie chętnie usiadła na kanapie.

od autorki: podoba się?